Autentyczne spotkanie z dokumentem w WCK

W WCK gościli twórcy nieobojętni, a społecznie zaangażowani, dokumentujący rzeczywistość w różny sposób. Katarzyna Boni to reporterka, specjalistka od tematów wiążących się z Azją, Maciek Nabrdalik to specjalista od dobrych i przemyślanych kadrów, współpracujący z prestiżową Agencją VII, z kolei Tomasz Grzywaczewski jest reporterem, pisarzem, specjalizującym się w post-sowieckich państwach nieuznawanych.

Goście festiwalu zaproszeni zostali do wspólnej, wielowątkowej dyskusji, w której centrum znalazł się temat szeroko pojmowanej wolności. Ich bogate doświadczenia, opowieści o prawdziwych ludzkich historiach, utkanych z prawdziwych emocji, a także odwołania do etyki, do kwestii uniwersalności poruszanych tematów, do szczerego kontaktu z bohaterami ich dokumentalnych zapisów stały się powodem do wielu refleksji. Podczas „Optyki wymiennej” twórcy indywidualnie spotkali się z publicznością, każdy z nich odniósł się do istotnych, ale różnych kwestii, oferując słuchaczom emocjonalną w obrazie i słowie, subiektywną i prawdziwą opowieść o współczesnym człowieku.

Maciek Nabrdalik na przykładzie własnych projektów fotograficznych opowiadał o swoich bohaterach. O tworzeniu relacji z nimi, o bezwzględnej szczerości, długotrwałej pracy nad fotoreportażem, formie, w jakiej ostatecznie zostaje on przedstawiony. Nawiązywał m.in. do projektów „Nieodwracalne” czy „Homesick”, dostarczając widzom ogromu wzruszeń. Katarzyna Boni w dużej mierze odwoływała się do książki „Ganbare! Warsztaty umierania”, w której mowa m.in. o stracie, o sposobach na ukojenie bólu, o budowaniu tożsamości mieszkańców Japonii dotkniętych katastrofą tsunami i awarii elektrowni atomowej w Fukushimie, które miały miejsce w 2011 roku. Była to poruszająca opowieść o samotności, ale i dająca wiele nadziei. Tomasz Grzywaczewski nawiązując do książki „Granice marzeń. O państwach nieuznawanych” przytaczał historie ludzi, którzy marzą przede wszystkim o pokoju, o normalności. W swojej prezentacji skoncentrował się na Abchazji i na nieuznawanych piłkarskich mistrzostwach świata ConIFA World Football Cup 2016, które tam się odbyły. Przytaczał historie zabawne i wstrząsające. A ten kontrast stał się punktem wyjścia do szerszej refleksji nad problemem tożsamości, prawa do samostanowienia.

Uczestnicy festiwalu włączali się do dyskusji. Zaproszeni goście podejmowali tematy ważne i prawdziwe. Za ich sprawą dowiedzieliśmy się wiele o świecie, wiele o drugim człowieku i niemało o sobie.

- Było to wydarzenie z najwyższej półki. Dziękuję naszym wspaniałym gościom, uczestnikom imprezy oraz tym, którzy ją przygotowali. Szczególne podziękowania za pomysł, organizację i prowadzenie festiwalu należą się Magdalenie Szymańskiej związanej z WCK i z Gazetą Wodzisławską. Chciałbym, aby impreza nabrała charakteru cyklicznego – mówi Krzysztof Jaroch, dyrektor Wodzisławskiego Centrum Kultury.

Wydarzenie organizowało Wodzisławskie Centrum Kultury, a u jego źródła leżało zainteresowanie reportażem i fotografią inicjatorki. Poczęstunek dla uczestników festiwalu zadbali: Zacny Kąsek i Pracowania Kawy Kawowski.